pełnia, mija miesiąc od twoich imienin, księżyc się obrócił.

powinnam teraz stać w oknie i czekać
księżyc zagra jakąś smętną kołysankę
po czym zakaże mi spać
pod groźbą lunatycznej śmierci
unoszę się ponad podłogą
wypatruję mnie
w
tobie

wspomnienia są jak balsam do rąk
samotność działa coraz silniej gdy coraz bardziej wrastam w nią